KULLUĞUN HİKMETİ NE?
Zahit GENÇ genczahit@gmail.com
Yüce Rabbim, sönmese; içimdeki heyecan!
Sana kul olma aşkı «yakıp dursa gönlümü».
Dağlar gibi büyüse «kalbimdeki bu îman»,
Gafil nefsim uyansa, unutmasa ölümü!
Kuru bir can taşırsa; ne sevgi var, ne saygı!
Neye yarar bir düşün; îman, akıl ve vicdan.
Hiç damarı atmazsa, duymaz ise bir kaygı,
Yarın hesap gününde pişman olur o insan!
Yüce Rabbim daima «heyecan ver canıma!»
Bir farkımız olmalı «bostan korkuluğundan».
Hakikate ters düşmek «dokunuyor kanıma»,
İnsan nasıl haz alır? «Nefsine kulluğundan!»
Biz ne için doğmuşuz? Ne için var olmuşuz?
Zaman bize ne söyler, hayat niçin imtihan?
Kulluğun hikmeti ne? Hakk’ı nasıl bilmişiz?
Hakk’a teslim olmayan perişandır perişan!
İnsan bir yol alamaz, kupkuru bir akılla,
İnsanın kurtuluşu; «Sünnet ile Kur’ân’da.»
Sanma, âlim olunur; cübbe, sarık, sakalla,
Huzur ancak ve mutlak, İslâm’da ve îmanda!
Her an insan yaklaşır, nefes nefes ecele.
«Bütün canlar tadacak», ölüm ile elemi!
Ağlayıp da sızlamak fayda vermez nâfile,
Bekler seni unutma, bir sonsuzluk âlemi!
Şu dünya âleminde bir küçücük noktayız.
İnanırız, biliriz; «Sonumuz kara toprak.»
Bazen sevgiyle dolsak bazı anlar şoktayız,
Sonsuz kudret sahibi, büyük olan ancak Hak!
15 Mart 2019