Yanık Mevsimler
Mahmut TOPBAŞLI
Sessiz bir çığlıkla çınlarken dört yan;
Zaman geçmeyecek sanar yüreğim.
Kül rengine döndü, kavrulan mekân;
Benim bu ocakta yanar yüreğim.
Çıplak bir hüzünle dolar gözlerim,
Gayyâ kuyusundan çıkar izlerim,
Gönlüme teselli olmaz sözlerim,
Kendi hicrânına kanar yüreğim!
Nerede gönülden gönle dönüşler?
Karardı mânâlı, parlak gümüşler,
Sabaha çıkmadı, nerde o düşler?
Diyerek âh ile döner yüreğim!
Acıları vurup yorgun taşlara,
Dervişçe bükülen soylu başlara,
Sesleri kısılmış nice kuşlara
Bakarak, dağlara konar yüreğim!
Yıldızlar sönüp de çekilmez diye,
Dal meyveye durur, bükülmez diye,
Hasat vakti gelir, dökülmez diye,
Yanık mevsimlerde donar yüreğim!
İncecik ıslatıp, kesildi rahmet,
Dışımız sıladır içimiz gurbet,
Günbeyli, bu devran değişir elbet,
Yitik ümitleri anar yüreğim…