AFFET ALLÂH’IM!

MECNUN (İbrahim Hakkı UZUN)

Evvelâ insan yarattın en güzel sûret verip,
Âciziz şükründen âciz, affet Allâh’ım bizi!
Lutfunun sonsuzluğundan dâimâ verdin nasip,
Âciziz şükründen âciz, affet Allâh’ım bizi!

Sen ki îman bahşedip ham gönle, hüccet eyledin,
Rahmetinden en güzel Sultân’a ümmet eyledin,
Her seher vaktinde âşıklarla sohbet eyledin,
Âciziz şükründen âciz, affet Allâh’ım bizi!

Sen namaz bahşeyledin, mahrem mülâkattır bize,
Hem oruç bahşeyledin, candan şefâattir bize,
Bir kitap bahşeyledin, sonsuz hakîkattir bize,
Âciziz şükründen âciz, affet Allâh’ım bizi!

Kâinat yurdunda ikrâmınla lutfet hizmeti,
Âhiret hengâmı esnâsında bahşet şerbeti,
Sevdiğin, sevdirdiğin dostunla tattır ülfeti,
Âciziz şükründen âciz, affet Allâh’ım bizi!

İstikāmet üzre haşret, eyle handan bizleri,
Sen nasîb et, dosta dost kıl, kılma nâdan bizleri,
Hem Rahîm’sin hem Kerîm; affeyle her an bizleri,
Âciziz şükründen âciz, affet Allâh’ım bizi!

Verdiğin nîmet misilsiz, düştü yorgun sözlerim,
Şükre nâil eyle yâ Rab, cennetin olsun yerim,
Râzı ol Mecnun kulundan çünkü dîdâr özlerim,
Âciziz şükründen âciz, affet Allâh’ım bizi!

Vezni: fâilâtün / fâilâtün / fâilâtün / fâilün