ARAP ŞİİRİNDEN TERCÜMELERLE CÂHİLİYYE HAYATINDAN KESİTLER -16-
Harun ÖĞMÜŞ
‘İlbâ bin Erkam bin Avf, karısı hakkında söylediği şiirde şöyle demektedir:
فَيَــــوْمــــاً تُـــوَافِــــينَـــا بِــوَجْـــهٍ مُـــقَـــسَّـــمٍ
وَيَـــوْمــــاً تُـريـــدُ مَــا لَــنَــا مــعَ مَــا لَــهَــا
نَــبِـــيـــتُ كــأنَّــا فـــي خُــصُــومٍ عَــرَامَــةً
فـــقُــلْــتُ لــهَــا إلاّ تَـــنَـــاهَـــىْ فَـــإنَّـــنِـــي
كَــأنْ ظَــبْــيَــةً تَــعـــطُــو إلَــي نَاضِرِ السَّلَمْ
فــإنْ لَــمْ نُــنِــلْــهَا لـمْ تُــنِــمْــنَــا وَلــمْ تَــنَــمْ
وتَــــسْــــمَــعُ جَــارَاتِــي التَــأَلِّــيَ وْالْــقَـسَـمْ
أخـو النُّكْرِ حتَّـى تَقْرَعِي السِنَّ مِن نَدَمْ
Mütebessim ve ağır başlı gelir bâzı bana,
Sanki âhûdur uzanmakta selem yaprağına.
Ama bâzen de mal ister bulup emlâkini az,
Vermesem kendisi yatmaz, bana göz yumdurmaz.
O zaman tüm gecemiz kavga-gürültüyle geçer,
Komşular dinler iken her birimiz antlar içer.
Bak; dedim en son, eğer tavrına son vermezsen,
Sana diz dövdürecek bir eş edersin beni sen!
Bkz. Harun ÖĞMÜŞ, Câhiliyye Döneminde Araplar -Câhiliyye Şiirine Göre İslâm Öncesi Arap Toplumu ve Kur’ân’ın Getirdiği Değişim- İstanbul, İz Yayıncılık, 2013, s. 186.
vezni: feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün
(fâilâtün) (fa‘lün)