Çanakkale’de
ŞAİR : M. Nihat MALKOÇ mnm61mnm@hotmail.com
Îman çağlayan gibi büyürken yüreklerde,
Gülün yarası derin, bülbül ağlar seherde,
His yoksulu zalimin gözüne inmiş perde;
Sonsuzluğa açılır gökler Çanakkale’de…
Meçhul asker yurdunu bekler Çanakkale’de…
Gök boşluğundan ölüm sağnak sağnak düşmekte,
Sılaya varan haber yaraları deşmekte,
Ölüm, hâtıraların küllerini eşmekte;
Henüz goncayken güller soldu Çanakkale’de…
Yaşlı gözler toprakla doldu Çanakkale’de…
Açlığını unutup tuza ekmek bandılar,
Vatan yanmasın diye ateşlerde yandılar,
Kör kılıçları değil, îmânı kuşandılar;
Asker kanı su gibi aktı Çanakkale’de…
Ateş, suları bile yaktı Çanakkale’de…
Rûhun bağbozumunda zaman sonsuza akar,
Mazlumların gözyaşı bütün tahtları yakar,
Çaresiz kaldığında akrep kendini sokar;
Karanlığa dolunay doğar Çanakkale’de…
Her damla kan, düşmanı boğar Çanakkale’de…
Bir yanardağ misali yanık bağrımız bizim,
Gözyaşları dinmezse dinmez ağrımız bizim,
Asırları kuşatır kutlu çağrımız bizim;
Zalimlere büyük ders verdik Çanakkale’de…
Gönül bahçesinden gül derdik Çanakkale’de…
Rüzgâr hızlı esince, boyun büker başaklar,
Çoğu kere kara gün, içinde rahmet saklar,
Gelibolu’da koştu aydınlığa ayaklar;
Hürriyetin yolunu açtık Çanakkale’de…
Kararan ruhlara nur saçtık Çanakkale’de…