Yabanda Bir Nesil
Servet YÜKSEL
Ayrıldılar gözlerinde yaşlarla,
Bir zamanlar kara trenler vardı.
Deli çağlarında pembe düşlerle,
Gurbetin koynuna girenler vardı.
Boylarını aştı zevk u safâlar,
Memlekette kaldı ahde vefâlar,
Kara gözlü Fadimeler, Leylâlar…
Hasret yumağına çile sarardı.
Gönüller incitti gül sandıkları,
Gaflete götürdü yol sandıkları,
Meğer bir saatmiş yıl sandıkları,
Yarım asrın çoğu ziyan, zarardı.
Sanki güneşini yitirmiş yüzün,
Sabahı kasavet, akşamı hüzün,
Duvarlarda yankı bulur mu sözün?
Hâlden anlayacak bir dost arardı.
Çoban olmak yeğmiş bizim dağlarda,
Yavan yiyen beymiş bizim dağlarda,
Oğluna, kızına bakar ağlar da,
Bir bilseniz ne hayaller kurardı…
Bir hayat ki merhametti mayası,
Hazin hâlde gençliğimin hayâsı,
Yetiş artık ey annemin duâsı,
Yabanda bir neslin bahtı karardı!