GÖNÜL TERAZİSİ ŞAŞTIĞI ZAMAN

Hasan KONÇ hasankonc1453@hotmail.com

 

 

Zikretmezse mahlûk, şânı yüceyi,

Nefsin arzusunu, emir sanıyor.

Aslı balon olan, her bir cüceyi,

Hiç eşi bulunmaz, âmir sanıyor.

 

Neler vermiş, desen Yaradan sana,

Yüzünü çevirmez mânâdan yana,

Rızâ katmayarak yaşanan âna;

Sürdüğü çirkefi, ömür sanıyor.

 

Allâh’ın hükmünü alıp alaya,

Başını koyuyor, türlü belâya,

Şeytanla girerek şerli «halay»a;

Gördüğü ünlemi, zamir sanıyor.

 

Vâdesi dolanın, gelir sırası,

Utandırır kulu, yüzde karası,

Aramadan asla tevbe çırası;

Günah lekesini kömür sanıyor.

 

Bir gün elbet döner, baharlar kışa,

«Ben ölmem ki» diyor, «ölmem ki» hâşâ!

Başını vurursun, deyince taşa,

Akılsız başını, demir sanıyor.