ÂKIBET YURDUMDA

Hakkı ŞENER sairimam01@hotmail.com

 

 

Âkıbet yurdumu gezdim hayalde,

Kendi mezarımın başına geldim.

Nedâmet içinde, perişan hâlde,

Yıkılmış bir hece taşına geldim.

 

Dört yanını çayır çimen bürümüş,

Mafsallar ayrılmış, tenim çürümüş,

Yeşil yeşil bakan gözüm erimiş;

Diyemem kendime âşinâ geldim.

 

Gelen giden olmaz, edilmez yâdım,

Yazıldığı yerden silinmiş adım,

Gönüllerde çoktan dolmuş mîâdım;

Sayamadım ben kaç yaşına geldim.

 

Bundan ötesinde ne var bilinmez,

Firkat yurdu derler, burdan gelinmez,

Akar gider gözden yaşım, silinmez;

Ömür mevsiminin kışına geldim.

 

Sesim duyulmuyor, elim yetmiyor,

Evler yakın, kimse gelip gitmiyor,

Ata evlâdına yardım etmiyor;

Komşu kapısına boşuna geldim.

 

Bir lâhza dönüp de geriye baktım,

Doğduğum yerlere hayli uzaktım,

Sevdim sevildim mi, çok mu can yaktım?

Kimi üzdüm, kimin hoşuna geldim?

 

KulHakkı’yım harap olmuş temelim,

Düşler bitmiş, yarım kalmış emelim,

Azığım olacak varsa amelim;

Dünya denen hanın dışına geldim.