AİLE SANCILARI

Kemal AKGÜL kemalakgul1903@gmail.com

 

 

Bir şeyler tersine gidiyor gibi,

Bu gidişat size ayân değil mi?

Hep masumlar bedel ödüyor gibi,

Kurnaz atlı, saflar yayan değil mi?

 

Toplumların temel taşı aile,

Gençliğin gözünde olmuş gāile.

Dile gelmez, sapkın fikirler bile,

Tehlikeli bir cereyan değil mi?

 

Bilmem Hak Teâlâ olur mu râzı?

Orası, burası dövmeyle yazı,

Şekil değiştirmiş oğluyla kızı;

Analar, babalar giryan değil mi?

 

İlk görüşte hemen aba yakarlar,

Dün evlenen gençler, bugün bıkarlar.

Bir yanda otuzluk, kırklık bekârlar,

Bu civanlar eski civan değil mi?

 

«Kadının beyanı esastır.» bir de,

Yıllar yılı çare oldu mu derde?

Hani; «erkek sözü» tabiri nerde?

Erkeğin beyânı, beyan değil mi?

 

Mutlu olmak için bağlılık şarttı,

Sanırım sadâkat ayarı pırttı.

Evlenip boşanmak gitgide arttı,

Bu hepimiz için ziyan değil mi?

 

Verilen haklarda gözüm yok hani,

Kötüye gidiyor çözüm yok hani.

Melek gibisine sözüm yok hani,

Niceleri vardır çıyan değil mi?

 

Ailenin temeline taş koyan,

Yuva kurup sofrasına aş koyan,

Ömür boyu bir yastığa baş koyan;

Akgül’üm; takdire şâyan değil mi?

 

31 Mayıs 2025