TEVBEMİZİ KABUL EYLE! HUZÛRUNA KABUL BUYUR!

Abdullah GÜLCEMAL abdullah_gulcemal@hotmail.com

 

 

 

Biri «elif» için, biri «mîm» için,

Muhabbet bülbülle gül arasında.

Leylâ’nın sükûtu ikrarsa niçin,

Mecnun dolaşıyor çöl arasında?

 

O’ndan başkasının adın anmamış,

Gelgeç kuru sevdalara kanmamış,

Kerem yanmış ama boşa yanmamış;

Aslı var ateşle kül arasında.

 

«Yok!» demekle hakikatler yok olmaz!

Gözü aç olanın karnı tok olmaz!

Hiçbir zaman gövde köke yük olmaz!

Meyve-çiçek, yaprak-dal arasında.

 

Dert ehlinin nefsi ile cengi var,

Her derdinin dengesi var, dengi var,

Kaç çiçeğin kokusu var, rengi var;

Sırlar arı, petek, bal arasında.

 

Pişirir insanı dert, hüzün, çile,

Verilmiş sözü var dudağın dile,

Elele tutuşup gider menzile;

Ahid var yolcuyla yol arasında.

 

Nefesleri zâyî ettim bugünde,

Ümidim yarın da, amelim dünde,

Îman nasip etmiş Vahşî’ye, Hind’e;

Tevbe Allah ile kul arasında.

 

19 Mart 2025