DESTANDIR 15 TEMMUZ

ECRÎ (Huzeyfe YÜKSEL)

 

 

 

Temmuz ayının on beşi millet, sözü verdi,

Düşmanları mağlûp ederek yerlere serdi.

 

Millet, o gün; «Allah!» diyerek birliği seçti,

Destanları hayran bırakıp tarihe geçti.

 

Bizler yediden yetmişe candan siper olduk,

Hür bayrak için göklere, meydanlara dolduk.

 

Hür bayrağa -heyhat- ne demektir leke sürmek,

Küstahça ne cür’et, bu vatan sathını bölmek.

 

Çok kurdu tuzak, sinsice din kisveli şerler,

Yol vermedi onlara vatan âşığı erler.

 

Can Türkiye’min askeri sun‘îleri boğdu,

Gün doğmadan evveldi, güneş yurduma doğdu.

 

Serhaddi yürekler ulu bir devlet için hep,

Çarpardı nabızlar yine tek millet için hep.

 

Meydan ne vakit gördü evet böyle asâlet,

Mâzîye mühür vurdu görün, el ele millet.

 

Ecrî! Bize cennet vatanın toprağı nâmus,

Nâmûsa uzanmışlara olduk gece, kâbus!

 

İstanbul             vezni: mef’ûlü / mefâîlü / mefâîlü / feûlün