YERE YEM OLMA

Paylaş;

Facebook

Twitter

Pinterest

ŞAİR : ECRÎ (Huzeyfe YÜKSEL) huzeyfeyuksel1@gmail.com

Kendi rûhundan o Kudret, bize bir can verdi,
En büyük nîmeti lutfeyledi, îman verdi.

Şüphesiz her iki dünyâda şifâmız olarak,
Misli yoktur dedi gökten, bize Kur’ân verdi.

Ümmet olmak ne şeref Hazret-i Peygamber’e hem,
O’nu âlemlere rahmet, cana cânan verdi.

Görebilsek bu cihan cennete dâvetle dolu,
Perdesiz gözlere lutfeyledi, iz’an verdi.

Gül Nebî gelmeden evvel kuru bir çöldü felek,
O Gül’ün hatrına bağ bağ ne gülistan verdi.

Kâinât öyle kusursuz ki tesâdüf sanma,
Şânı idrâk edebilsen nice burhan verdi.

Zerreden kürreye âlem ne muazzam devran,
İnceden inceye; bak gözlere seyran verdi.

İmtihan çok, nice dert işte! Fakat sabr ile tam,
Şükreden kullarının derdine derman verdi.

Yere yem olma ey Ecrî yürü son arşa ki, Hak,
Yedi kat göklere mîrâca küheylan verdi.

vezni: feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün
(fâilâtün) (fa’lün)