SEBEBİ SENSİN

Dursun KARAGAN

 

Sen koydun başını ayak altına,

Basan onlar değil, bastıran sensin.

Meydanlara bunca küfrün levhasın,

Asan onlar değil, astıran sensin.

 

Yıllar var ki oldun küfrün tâlibi,

Başına tâc ettin, ehl-i salîbi,

Küsmüş ise Rahmân ile Habîb’i;

Küsen onlar değil, küstüren sensin.

 

Olunmuşken Hak dâvânın nakîbi,

Olamadın emânetin sahibi,

Başının üstünde fırtına gibi;

Esen onlar değil, estiren sensin.

 

Zâyî ettin Hakk’ın emânetini,

Ödemedin bunun keffâretini,

Hakk’ın sana olan bu nimetini;

Kesen onlar değil, kestiren sensin.