Giden Ömürden Gidiyor…
ŞAİR : Abdullah GÜLCEMAL
Tâ doğduğum günden beri,
Giden ömürden gidiyor…
Bin düşündüm dünden beri,
Giden ömürden gidiyor…
Bebek iken emekledim,
Büyümek için bekledim.
Ne çıkardım, ne ekledim,
Giden ömürden gidiyor…
İlkbahar, yaz, kış görürken,
Dört mevsimde iş görürken,
Hayal kurup, düş görürken,
Giden ömürden gidiyor…
Her yırtığa vurdum yama,
Bir dikiş tutmadı ama…
Gark oldum kedere, gama,
Giden ömürden gidiyor…
Her şey ayan-beyan artık,
Biraz sabret dayan artık,
Çok uyudun, uyan artık,
Giden ömürden gidiyor…
Gökteki kuşlara baktım,
Mezarda taşlara baktım,
Gözdeki yaşlara baktım,
Giden ömürden gidiyor…
Yaşadım, öldüm nafile…
Ağladım, güldüm nafile…
Topladım, böldüm nafile…
Giden ömürden gidiyor…
Avucunda «kor» duracak,
Yüreğinde «nur» duracak…
Düğmesi yok durduracak,
Giden ömürden gidiyor…
Yandım kurbanlık koçlara,
Karıştım nice suçlara…
Ak düştü siyah saçlara,
Giden ömürden gidiyor…
Durmak yokmuş bu durakta,
Hâtıram kaldı ırakta…
«Allah!» diyeyim bırak da,
Giden ömürden gidiyor…
13 Ocak 2014