BİZDEN NEYİ ÇALDILAR?
İhsan KARİP ihsankarip@hotmail.com
Kurtulmuyor hiç belâdan başımız.
Gözümüze gaflet tozu çaldılar…
Yavan çalar tat vermiyor aşımız.
İçine katılan, tuzu çaldılar…
«Bunu gerektirir» deyip çağımız,
Bâtıla meyleder oldu çoğumuz.
Dört mevsim hazanı yaşar bağımız.
Takvimden baharı, yazı çaldılar…
Gem tutmazdı kırıp atar azımız,
Şimşeklere nisbet idi hızımız.
Kırılmaz, bükülmez pekti özümüz,
Kabuğun içinden özü çaldılar…
Cenklerde vermiştik binlerce şehit,
Nasıl bir millettik tarihler şahit…
Diyerek; «Mazîyi bir kenara it!»
Zihnimizde kalan izi çaldılar…
Zulme karşı dâim başımız dikti,
Eğilmezdi yere, yüzümüz aktı.
Gör ki edepsizlik ayyûka çıktı,
Çünkü utanacak yüzü çaldılar…
«Bravo işini bilene» deyip,
Her türlü kazancı helâlden sayıp,
Kalktı tedâvülden zamanla ayıp,
Helâl lokmadaki hazzı çaldılar.
Sokakta kız sanki anadan üryan,
Kılıktan kılığa giriyor oğlan,
Nâmus, iffet, edep edilmiş talan,
Mahremi gizleyen bezi çaldılar…
Hangi yana baksan bir hayâsızlık,
Yadırgamaz olduk artık alıştık,
Sakınmak ne demek, şehvetle baktık,
Haramdan sakınan gözü çaldılar…
«Dînimiz İslâm’dır.» diyoruz sözde,
Tatbikatı hani yaşantımızda?
Ahde vefâ vardı âmentümüzde,
Dilimizden doğru sözü çaldılar…
Tutturdular bir modernlik fasılı,
Kur’ân duvarlarda kaldı asılı,
Garip der ki: «Gardaş, sözün hâsılı,
En sonunda bizden bizi çaldılar…»