GÖZLERİM FİLİSTİN

Salih Zeki MERİÇ

Gözümden Filistin kan oldu aktı,
Ağladım dün gece sabaha kadar.
Bu acı sönmeyen bir ateş yaktı,
Ne kadar sürecek bu dert ne kadar?!.
Gözümden Filistin kan oldu aktı…

Çocuklar, çocuklar melek çocuklar,
Donmuş gözleriniz vurdu kalbimden.
Ecdadın cesedi mezarda ağlar,
Kimden sorulacak bu hesap kimden?!.
Çocuklar, çocuklar melek çocuklar…

Filistin ölüyor, gözleri soluk,
Anne kucağında bebekler sessiz,
Sokaklar karanlık kan oluk oluk,
Kudüs can havlinde, Gazze nefessiz,
Filistin ölüyor, gözleri soluk…

Duyulmaz feryâdı, sesi duyulmaz,
Cansız bedenlerin, gül çocukların.
Güzel yüzlerine asla doyulmaz,
Mescid-i Aksâ’nın, tomurcukların
Duyulmaz feryâdı sesi duyulmaz…

Günlerce gözyaşım sel olsa aksa,
Ellerim duada, dilim duada,
Dile gelse Kudüs, Mescid-Aksâ;
Ve gökleri yırtsa ulvî bir sada
Günlerce gözyaşım sel olsa aksa…

Derdin öz derdimdir… Acın, kederin
Her şeyin, bugünün ve istikbâlin…
Bizim alâkamız her şeyden derin.
Bildiğin de budur ve bileceğin
Derdin öz derdimdir, acın kederin…

Nasıl gülerim ben, sen ağlıyorken?!.
Her bir ıstırabın benim acımdır,
Yol bilmez bir kurşun, seni bulurken
Dert ortağın olmak ihtiyacımdır.
Nasıl gülerim ben, sen ağlıyorken?!.