Şeb-i Arûs Neşvesi
Muhammed YETİM
Ölüm günüm tabutum kabre doğru gittiği an
Bu âlemin gamı vardır içimde sanma aman!
«Yazık, yazık!» deme aslâ hayıflanıp da bana
Kör iblisin avı olmuş zavallı ruhlara yan…
Görünce na’şımı «Âh ayrılık!» deyip durma,
Ki sevgilimle kavuşmak zamânıdır bu zaman…
Gömüldüğümde bakıp kabre «Elvedâ!..» deme hiç;
Mezar değil bana, cennet hicâbıdır açılan!..
Takılma seyrine hep batmanın, doğumlara bak;
Güneş ve ay batar ammâ görür mü zerre ziyan?
Tohum mu var ki ekilsin de bulmasın dirilik;
Neden beşer tohumundan bu denli şek ve güman?
Sanır mısın ki konuldum şu toprağın içine?
Ayaklarım yedi kat gökleri eder cevelân…