SANDILAR!
ŞAİR : SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ)
Şekli hoş gösterdi sarhoş ayna, insan sandılar!
Rûhu bomboş çıktı, fark ettikçe hayvan sandılar!
Böyle tipler, çöktü devrin tam değirmen çarkına,
Damladan âciz hasımlar, zulmü umman sandılar!
Lafta umman, serde noksan, bin yalanken hâlleri,
Hepsi sübhan sanki, hâşâ, Rabbi noksan sandılar!
Yuh çek ey dil; nefsi mâhir, kalbi çaylak kitleye,
En rezil düşmânı dost, en dostu düşman sandılar!
Naklederken bir kafesten bir kafes, tutsakları,
Kaldı ahmaklar biraz hür, oldu sultan sandılar!
Beyni şaşkınlar yazık, kaç türlü gözlük taksa da,
En şifâ dermânı zan, en zehri derman sandılar!
Perde aç, bak, ey akıl; fânîde her şey pencere,
Görmeyenler, kor cehennem gül-gülistan sandılar!
Burnu cennet goncasından bî-haber pis kargalar,
Ekşiyip küf küf kokan dünyâyı reyhan sandılar!
Söyle Seyrî; merkep idrârında zıplar kaç sinek,
Kirli bir yaprakta onlar, oldu kaptan sandılar!
vezni: fâilâtün / fâilâtün / fâilâtün / fâilün
26 Eylül 2016